ای مسافر غریب،ای پرنده ی شهید / ای همیشه سر بلند،ای نجیب رو سپید

 

سوره ی فصیح نور بر لب تو می شکفت / آفتاب عشق و درد در دل تو می تپید

پاره پاره و کبود زیر سم اسب ها / از تن معطرت باغ لاله میچکید

بودنی چنان وسیع،مثل تو زمی نداشت / رفتنی چنین شگفت، چشم آسمان ندید

باغ های خشک را نام سبز تو بهار / قفل های بسته را نام روشنت ،کلید

ماندنی ترین غزل،خواندنی ترین سرود /کی توان تورا نوشت؟ کی توان تو را سرود؟

 

قیامت بی حسین غوغا ندارد شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند چرا پرونده ات امضا ندارد؟

 

آبروی حسین به کهکشان می ارزد یک موی حسین بر دو جهان می ارزد

 

گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست؟ گفتا که حسین بیش از آن می ارزد.